Emma var tíu ára göm­ul þeg­ar bank­að var upp á og henni til­kynnt að fað­ir henn­ar hefði ver­ið hand­tek­inn. Næstu ár­in sat hann í fang­elsi en eft­ir sat hún, upp­full af skömm og sekt­ar­kennd sem var ekki henn­ar. Á með­an hún glímdi við um­tal og dóma sam­fé­lags­ins, þar sem fólk hringdi heim til henn­ar til að níð­ast á fjöl­skyld­unni og kenn­ari í mennta­skóla kall­aði hana að­eins föð­ur­nafn­inu, reyndi hún allt til að sanna að hún væri góð mann­eskja.

Rétt fyr­ir jól­in kvaddi mamma henn­ar og hélt af stað í bók­sölu­ferð úti á landi. Esther Ír Stein­ars­dótt­ir kvaddi móð­ur sína með óút­skýrða óþæg­inda­til­finn­ingu í mag­an­um. Tveim­ur dög­um fyr­ir jól hrundi heim­ur­inn svo með einu sím­tali. Móð­ir henn­ar hafði ver­ið hand­tek­in fyr­ir fíkni­efna­smygl.