Í marsmánuði jók Rússland verulega hernaðarárásir sínar á Úkraínu, sendi yfir 400 eldflaugar og 600 dróna sem aðallega beindust að innviðum og öðrum borgaralegum skotmörkum. Tala látinna og slasaðra nemur hundruðum og það undirstrikar mikilvægi þess að auka loftvarna Úkraínu, sem náðu að stöðva um 70% af þessum árásum.

Rússland sendi bæði stýriflaugar, hátæknilegar flaugar með þróaðri tækni til að sneiða framhjá loftvörnum og svo skotflaugar sem fylgja hárri bogabraut og ná ógnarhraða, allt að tíföldum hljóðhraða. Loftvarnir eru yfirleitt hannaðar til þess að gera útaf við stýriflaugar og þau þróuðu kerfi sem Úkraína hefur fengið frá bandamönnum nær yfirleitt að vinna á þeim – ef þær hafa skotfæri.

Það er allt annar handleggur þegar skotflaugum, þar gera hefðbundnar loftvarnir gera lítið gang. Aðeins bandaríska Patriot-kerfið nær að stöðva skotflaugar er þær falla niður á ógnarhraða að skotmörkum sínum hér í Úkraínu.

Framleiðslugeta vesturvelda á skotfærum í það kerfi er mjög takmörkuð sem ætti að valda ugg fyrir Evrópu, því flest ríki sambandsins reiða sig á Patriot kerfið sem þeirra helsta vörn gegn skotflaugum.

Rússland hefur fengið langdræga dróna og skotflaugar frá Íran og 7000 gáma af hinum ýmsu skotfærum frá norður kóreu til að fylla vopnabúr sitt og ekki eru nein teikn á lofti um að vopnabirgðir þeirra séu í hættu á að klárast á næstunni.

Á sama tíma hefur aðstoð til Úkraínu verið sein að berast, takmörkuð og varfærnisleg og skotfæra skortur hefur einkennt stöðuna á vígvellinum síðustu mánuði.

Í Úkraínuskýrslu vikunnar fer ég yfir þau mál og meira til. Stríð er jú háð með vopnum og það er nauðsynlegt að tala um þau til þess að almenningur fái heildræna mynd af því hvernig stríðið er að þróast og að átökin séu alls ekki einskorðuð við landamæri Úkraínu þó að hörmungarnar séu geymdar þar að mestu eins og er.