Kateř­ina Bla­hutová og fleiri kon­ur lýsa reynslu sinni af fæð­ingu og þeim til­finn­ing­um sem vökn­uðu þeg­ar þær litu börn­in sín í fyrsta sinn. Þær lýsa dög­un­um sem á eft­ir komu, sem ein­kennd­ust af töfr­andi ham­ingju­stund­um, brjóst­um sem fyll­ast af mjólk, óstjórn­leg­um gráti, djúp­stæð­um friði og öllu mögu­legu þar á milli.

Alma Mjöll Ólafs­dótt­ir var á leið í ferða­lag með kær­ast­an­um og vin­um hans, þeg­ar hún komst að því að morgni brott­far­ar­dags að hún væri barns­haf­andi. Það var slökkt á síma kær­ast­ans, allt þar til hann var mætt­ur með fulla rútu af fólki að sækja hana. Leynd­ar­mál­inu hvísl­aði hún að hon­um á bens­ín­stöð í Borg­ar­nesi. Þau Kári Ein­ars­son ræða hér upp­lif­un­ina, með­göng­una og það sem bíð­ur þeirra.

Sal­vör Gull­brá Þór­ar­ins­dótt­ir er kom­in á steyp­ir­inn, geng­in 37 vik­ur með sitt fyrsta barn og ræð­ir hvað hef­ur kom­ið á óvart á með­göng­unni, hvað var best og hvað var verst. Á þess­um tíma hef­ur hún kynnst nýj­um hlið­um á sjálfri sér og far­ið að sjá líf­ið í öðru ljósi.